Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety
Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety to rodzina zakonna, która modlitwą i pracą służy potrzebującym. Podobnie jak inne zgromadzenia, wyrosło na gruncie potrzeb społecznych XIX wieku, na podstawie odczytania woli Bożej przez założycielkę Klarę Wolff, obdarzoną łaską powołania, by służyć Bogu w osobach chorych i potrzebujących stosownie do słów Chrystusa: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25.40).
Oficjalny początek Zgromadzenia datuje się na 27 września 1842 r., kiedy to Klara Wolff wraz z trzema współzałożycielkami: Marią i Matyldą Merkert oraz Franciszką Werner podjęły wspólnotową, charytatywną działalność, udzielając ambulatoryjnej opieki – materialnej i duchowej – wszystkim biednym chorym, opuszczonym i pozostawionym bez opieki w Nysie na Śląsku. Za Patronkę swego dzieła obrały św. Elżbiety, księżną węgierską, której motto: „Musimy innych uszczęśliwiać”, stało się programem działalności Sióstr Elżbietanek. Od tamtej pory, czyli już ponad 160 lat, Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety kontynuuje charyzmat Założycielek poprzez działalność charytatywno-opiekuńczą, będącą cząstką działalności charytatywno-opiekuńczej Kościoła, obejmującej m.in.: prowadzenie szpitali i innych zakładów leczniczych.
Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety w szczególności prowadzi działalność w zakresie:
- opieki nad osobami osamotnionymi i chorymi, ludźmi starszymi i pozostającymi bez pomocy, w ich własnych mieszkaniach,
- pielęgnacji chorych w szpitalach,
- opieki nad dziećmi psychicznie upośledzonymi i opóźnionymi w rozwoju w domach opieki i zakładach specjalnych,
- wychowania ogólnego i religijnego w przedszkolach i szkołach,
- religijnej formacji młodzieży i dorosłych we współpracy z parafiami,
- innych posług w Kościele.
Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety zasięgiem swojej posługi obejmuje poza Polską takie kraje, jak: Boliwia, Brazylia, Czechy, Dania, Gruzja, Izrael, Kazachstan, Litwa, Niemcy, Norwegia, Paragwaj, Rosja, Szwecja, Tanzania, Ukraina oraz Włochy.
Według stanu na dzień 31 grudnia 2004 r. Zgromadzenie liczyło łącznie 1788 sióstr i postulantek, w tym 1754 siostry elżbietanki – profeski wieczyste i juniorystki. Najwięcej sióstr elżbietanek skupionych jest w prowincjach polskich – 1222. Stąd siostry elżbietanki wysyłane są za granicę, by kontynuować posługę podjętą w różnych częściach świata.
Patronka Zgromadzenia
Historia życia św. Elżbiety węgierskiej, Patronki Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety
Święta Elżbieta urodziła się na Węgrzech w 1207 roku, jako córka Andrzeja II, króla Węgier, i Gertrudy, siostry św. Jadwigi Śląskiej. Wyszła za mąż za Ludwika landgrafa Turyngii i Hesji. Małżeństwo to należało do szczęśliwych lecz krótkich związków rodzinnych. Urodziło się z niego troje dzieci. Szczęście małżeńskie św. Elżbiety doznało w 1227 roku bolesnego wstrząsu – w drodze na wyprawę krzyżową umarł jej mąż.
Święta Elżbieta mając zaledwie 20 lat rozpoczęła trudne lata wdowiego życia. Z własnej woli odsunęła się od życia dworskiego, opuściła zamek Wartburg. W roku 1228 złożyła ślub wyrzeczenia się świata
i przywdziała habit franciszkański, żyjąc jako tercjarka Zakonu św. Franciszka.
Życie jej cechowało pełne wyrzeczenie, wielka prostota, ubóstwo i głęboka asceza. Opiekowała się opuszczonymi chorymi, dla których ufundowała szpital.
Życiem swoim dała wzór poświęcenia i miłości. Zmarła 17 listopada 1231 roku. W cztery lata po jej śmierci Papież Grzegorz IX zaliczył ją w poczet świętych.